مروری بر کتاب
آب بن‌مایه حیات تمام موجودات زنده است و به همین دلیل همواره مورد توجه بشر بوده است و همیشه از روزگاران کهن شگفتی‌های آب را تشریح کرده‌اند و حتی نظارت بر آب را به الوهیت‌هایی نسبت می‌داده‌اند و اعمال خود را به صورت آواز و در قالب اسطوره‌ها و افسانه‌ها درمی‌آورده‌اند. در این کتاب نویسنده از لابلای متون هرآنچه درباره آب و مراسم مربوط آن موجود است، بیرون کشیده است.
آب در ایران باستان جایگاه ویژه‌ای داشته است تا جایی‌که آب نیز دارای یک ایزدبانو بوده است: ایزدبانویی به‌نام آناهیتا. به‌باور ایرانیان باستان الهه آب، فرشته نگهبان چشمه‌ها و باران و نماد باروری، عشق و دوستی بوده است. در تقویم ایرانی روز دهم ماه آبان باستانی برابر با چهارم آبان فعلی به عنوان جشن آبانگان مشخص شده است.
آبانگان جشن آناهیتا (آناهید)، الهه آب است. در جشن آبانگان، ایرانیان به ویژه زنان در کنار دریا یا رودخانه‌ها، الهه آب را نیایش می‌کردند. آناهیتا الهه بارندگی و رویش و زایندگی بود که به اراده و تدبیرش باران فرو می‌آمد، رودها به جریان می‌آمدند، گیاهان می‌روییدند و حیوانات و انسان‌ها زاد و ولد می‌کردند. برکت آناهیتا شامل تمام موجودات زنده می‌شد و ازین جهت یک امر مقدس برای تمام ایرانیان به شمار می‌رفت.
علاوه بر آن در نوشته های مذهبی و براساس روایات دینی، آب مورد تاکید بوده است مثلا از مهم‌ترین توصیه‌ها برای زندگی بهتر، دوری از گناه و پرهیز از دروغ و خودداری از آلوده کردن عناصر چهارگانه موثر بر زندگی بشر یعنی آب، باد، خاک و آتش بوده است.