چکیده
نیاز جامعه به منابع‌طبیعی به دلیل کالا و خدمات و همچنین نقش مهم آن در فراهم ساختن شرایط مطلوب زندگی نشان‌‌دهنده ارزش این منابع می‌باشد. منابع‌طبیعی نیز مانند سرمایه‌های انسانی، مالی، اجتماعی و غیره لازمه توسعه اقتصادی هستند. از این رو، نحوه تخصیص و استفاده از منابع‌طبیعی باید با قواعد اقتصادی هم‌خوانی داشته باشد. تالاب آقگل در استان همدان یکی از این منابع مهم طبیعی است. تالاب آقگل به دلیل موقعیت خاص آن در تأمین آب سفره‌های زیرزمینی و همچنین تنوع اکولوژیک بالا، جایی برای تردید باقی نمی‌گذارد که نیاز اساسی به برنامه‌های حفاظتی و مدیریت مناسب دارد. هدف از مطالعه پیش‌رو، ارزشگذاری اقتصادی منافع زیست‌محیطی تالاب آقگل با استفاده از روش ارزشگذاری مشروط و پرسش‌نامه با انتخاب دوگانه یک و نیم بعدی است. به این منظور، داده‌های مورد نیاز از راه تکمیل پرسش‌نامه با 139 نمونه از جامعه آماری شهرستان ملایر در تابستان 1399 بر اساس روش نمونه‌گیری طبقه‌ای و به صورت تصادفی ساده گردآوری شد. برای اندازه‌گیری میزان تمایل به پرداخت از مدل لاجیت استفاده شده و پارامترهای این مدل بر اساس روش حداکثر درست‌نمایی برآورد گردید. نتایج نشان می‌دهد که متوسط تمایل به پرداخت سالانه برای ارزش حفاظتی این منابع 11510تومان است. ارزش کل حفاظتی سالانه این تالاب 394 میلیون تومان برآورد شده است. با توجه به نتایج مدل رگرسیونی، متغیرهای درآمد، وضعیت تأهل وآشنایی با تالاب اثر مثبت و معناداری در میزان تمایل به پرداخت دارند و متغیر مبلغ پیشنهادی اثر منفی و معناداری در میزان تمایل به پرداخت دارد. از این رو ارزشگذاری اقتصادی تالاب اطلاعات مفیدی را به منظور مدیریت بهتر حوضه‌ی تالاب پیش روی تصمیم‌گیران قرار خواهد داد.
مریم امین نیا (1399) پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته مهندسی کشاورزی – اقتصاد کشاورزی – اقتصاد منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه بوعلی سینا، دانشکده کشاورزی.