بخش مهمی از گفتمان امروزی حکمرانی منابع آب- یعنی نظام و ساختار تخصیص منابع آب به استفاده‌های رقیب، و حفاظت کمی و کیفی منابع آب- به طور کلی بر بنیاد قوانین منابع آب، و به ویژه قوانین حاکم بر «حقوق مدرن آب» استوار می‌شود.
در واقع از نظر تئوری، دشوار می‌توان هدف‌های نهایی «حکمرانی خوب» را بی‌پشتوانه قانون مرجعی که حقوق آب در آن، نقش محوری دارد، در سر پروراند، و نظام اجرایی حقوق مدرن آب، از رکن‌های مهم حکمرانی به شمار می‌آید.
در عمل، تمرکز کلیدی اصلاحات دهه‌های اخیر در قوانین آب تقریباً در همه‌جای جهان، استقرار حقوق مدرن رسمی و روشن آب بوده و هست که تخصیص قاعده‌مند و استفاده پایدار منابع ارزشمند آب را امکان‌پذیر می‌سازد.
این کتاب نگاهی تازه به مسائل نظری و عملی حقوق مدرن آب، از منظر تطبیقی دارد. شماری از ویژگی‌های مهم حقوق مدرن آب و تمایز آن را با شکل‌های سنتی حقوق آب روشن‌تر می‌سازد. همچنین درباره مسائل مشکل‌ساز، به ویژه در موضوع فروش و اجاره حقوق آب سخن می‌گوید. در نهایت، اثرات نظام مبتنی بر حقوق مدرن آب به اختصار بیان می‌گردد.