چکیده
در این مطالعه با بکارگیری برنامه‌ریزی کسری به بررسی پایداری منابع آب منطقه سیستان پرداخته شده است. برنامه‌ریزی کسری به صورت نسبتی از یک تابع هدف حداکثر و یک تابع هدف حداقل می‌باشد. هدف از انجام این تحقیق، بدست آوردن شاخص پایداری و تعیین الگوی کشت بهینه می‌باشد. این کار تحت دو فرض یا دو سناریو صورت گرفت. فرض اول استفاده از همه زمین موجود بود که به موجب آن شاخص پایداری 9.36 بدست آمد. در سناریوی دوم شاخص پایداری 6.06 بدست آمد که از مقدار قبل کوچکتر است و این به دلیل کمتر شدن سود می‌باشد. الگوی کشت تحت فرض اول گندم با سطح زیر کشت 49333 و الگوی کشت تحت فرض دوم گندم، جو، سورگوم و خربزه به ترتیب به میزان 61342، 8083، 2032 و 12542 بدست آمد. در نتیجه لازم است تدابیری جهت تغییر الگوی کشت منطقه در راستای حداقل کردن آب و حداکثر کردن درآمد ناخالص کشاورزان اندیشیده شود و دولت حمایت‌های لازم را به عمل آورد.
مهری رحمانی نعیم‌آبادی (1394) پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته مهندسی کشاورزی – اقتصاد کشاورزی، دانشگاه زابل، دانشکده کشاورزی.