چکیده
در حال حاضر وضعیت منابع آب در ایران با وضعیت بحرانی مواجه است که این بحران زودگذر و موقتی نیست و می‌تواند مهاجرت گسترده در مناطق شرقی و مرکزی کشور را به‌دنبال داشته باشد. ریشه‌های این بحران به عواملی چون تغییر اقلیم، افزایش جمعیت، بهره‌وری پایین بخش کشاورزی، عدم‌توجه به موضوع آمایش سرزمین، عدم‌توجه به ارزش اقتصادی آب، حفر بی‌رویه چاه‌های عمیق و… برمی‌گردد. فلات ایران در منطقه‌ای خشک و نیمه‌خشک با بارش متوسط سالانه کمتر از یک سوم میانگین جهانی واقع شده است. افزون بر این، توزیع نامتعادل بارش باران و برف در نقاط مختلف ایران یک مشکل بزرگ محسوب می‌شود که وضعیت آب را بدتر می کند. در چنین شرایطی، بسیاری از خشکسالی‌های شدید یا خفیف، غیرقابل اجتناب هستند. خشکسالی‌ها موجب آسیب‌های شدید در بخش کشاورزی، خدمات شهری و بخش صنعتی شده و چالش‌های بسیار جدی در راه توسعه اقتصادی ایران ایجاد می‌کنند.از این رو تحقیق حاضر به آینده‌پژوهی بحران آب در ایران (2018 الی 2020) پرداخته است . روش مورد استفاده در این تحقیق از نوع روش توصیفی-تحلیلی و از نظر هدف از نوع پژوهش‌های توسعه‌ای و کاربردی است. جامعه آماری تحقیق را کلیه کارشناسان، صاحب نظران و اساتید دانشگاه آشنا به موضوع را تشکیل می‌دهند که حجم نمونه آن بر اساس تکنیک دلفی تعداد 35 نفر در نظر گرفته شده است. نتایج نشان می‌دهد عوامل زیرساختی، صنعتی، انسانی و مدیریتی از جمله مهمترین عوامل مشکلات آب در ایران می‌باشند و همچنین میان افزایش بحران آب و افزایش مشکلات کشور در حوزه‌های مختلف سیاسی-اقتصادی-اجتماعی رابطه‌ای مستقیم وجود دارد.
شعبان‌علی رجبی (1398) پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته علوم انسانی، موسسه آموزش عالی فرهمند – لاریجان، گروه جغرافیای سیاسی.
