چکیده
آب نه تنها عنصر اصلی حیات بشر بلکه یکی از مؤلفه‌های مؤثر بر بحران‌های سیاسی و امنیتی در داخل کشورها و نیز یکی از عوامل مؤثر بر روابط دولت‌ها است. بسیاری از تحلیلگران سیاسی معتقدند اگر در قرن بیستم نفت عامل مهم جنگ و صلح در کشورها و روابط بین‌الملل بود در قرن بیستم این نقش را آب بر عهده گرفته است. بر همین اساس قرن بیست و یکم قرن جنگ بر سرآب نام گرفته است. این جنگ فقط ابعاد داخلی ندارد بلکه منشاء اختلافات منطقه‌ای و بین‌المللی نیز می‌تواند باشد. امروزه اهمیت مسائل هیدروپلتیکی در عرصه روابط بین‌الملل به حدی زیاد شده است که بسیاری از صاحب نظران و کارشناسان زیست‌محیطی و روابط بین‌الملل آن را عامل بالقوه تنش بین کشورهای مجاور حوزه مشترک آبی معرفی می‌کنند، در ایران به دلیل شرایط جغرافیایی و قلت نزولات آسمانی آب همواره منشاء اختلافات و منازعات مردمی بود. اما این موضوع در چند دهه اخیر با افزایش خشکسالی بسیار شدید شده است. زاینده‌رود یکی از حوضه‌های آبی ایران است که در دهه اخیر بخش وسیعی ازحیات اقتصادی، فرهنگی و سیاسی مردم فلات مرکزی ایران را تحت تاثیر خود قرار داده و منشا تنش‌های سیاسی و امنیتی در کشور شده است. با در نظر گرفتن این نکات، پژوهش حاضر بدنبال آن است تا تاثیرات بحران آب زاینده‌رود را بر تنش‌های سیاسی و امنیتی در استان‌های اصفهان، خوزستان و چهارمحال و بختیاری تببین کند. فرضیه‌ای که در پاسخ به پرسش پژوهش مبنی براینکه بحران آب زاینده‌رود چه تاثیری بر تنش‌های سیاسی و امنیتی در استان‌های اصفهان، خوزستان و چهارمحال و بختیاری دارد، مطرح شده این است که عدم مدیریت بحران و عدم ارائه راه حل دقیق و منصفانه، باعث تشدید تنش‌های سیاسی و امنیتی در اصفهان، خوزستان و چهارمحال و بختیاری می‌شود. این پژوهش با روش توصیفی -تحلیلی و داده‌های جمع‌آوری شده به صورت اسنادی –کتابخانه‌ای، استفاده از منابع اینترنتی و همچنین مصاحبه انجام شده با کارشناسان مطلع و مدیران مرتبط با موضوع پس از بررسی یافته‌های پژوهش و تایید فرضیه تحقیق در پایان پیشنهاد‌هایی مبنی بر مدیریت بحران و ارائه راه حل دقیق و منصفانه ارائه شده است.
ابراهیم موسوی (1396) پایان‌نامه کارشناسی ارشد، علوم سیاسی، دانشگاه خوارزمی، دانشکده حقوق و علوم سیاسی
