چکیده
زیستگاه‌های تالابی یکی از با اهمیت‌ترین اکوسیستم‌های طبیعی کره زمین هستند که از دیرباز نقش به سزایی در توسعه جو امع اطراف خود ایفاء نموده‌اند . با توجه به اهمیت تالاب‌ها، کنوانسیون حفاظت از تالاب‌ها در تاریخ دوم فوریه سال 1971 ( 13 بهمن 1349) در شهر رامسر شکل گرفت. از جمله تالاب‌ها ی ثبت شده در این کنوانسیون تالاب انزلی می‌باشد که تالاب آب شیرین محسوب شده و بیش از یک ملیون نفر در محدوده این تالاب کار و زندگی می‌کنند. با توجه به نقش جامعه محلی در حفاظت از تالاب‌ها از رویکردهای زیست بومی، اعتماد اجتماعی و دانش زیست‌محیطی در جهت ارائه پرسش‌ها و بیان فرضیه‌ها استفاده شده است. نظر به رویکردهای بیان شده سه فرضیه «رابطه بین متغیرهای زمینه‌ای و میزان شناخت توانمندی‌های اکولوژیک تالاب انزلی در بین جامعه محلی»، «تاثیر میزان شناخت توانمندی‌های اکولوژیک بر میزان مشارکت در مدیریت مشارکتی جامعه محلی» و «بررسی رابطه بین اعتماد اجتماعی و میزان مشارکت در حفاظت از تالاب انزلی» شکل گرفت. از آنجایی که هدف این پژوهش، مطالعه کیفی نقش مردم نسبت به تالاب انزلی می‌باشد، یکی از رایج‌ترین شیوه‌های گردآوری داده‌ها در پژوهش کیفی، یعنی مصاحبه بهره گرفته شد . نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که بین متغیرهای زمینه‌ای و میزان شناخت افراد از توانمندی‌های اکولوژیک تالاب انزلی رابطه‌ای معنادار وجود ندارد. در مورد فرضیه دوم نیز این نتیجه حاصل شد که هر چه میزان شناخت توانمندی اکولوژیک افراد بیشتر باشد میزان مشارکت در مدیریت مشارکتی بیشتر خواهد بود. روند طرح احیا و مدیرت تالاب انزلی نیز با تکیه بر شاخص‌های مدیریت مشارکتی بهتر پیش خواهد رفت به بیانی مدیریت مشارکتی بهترین شیوه برای مدیریت و حفاظت تالاب انزلی می‌باشد. بین میزان اعتماد اجتماعی و مشارکت در طرح حفاظت نیز رابطه معناداری وجود دارد، به طوری که اگر میزان اعتماد اجتماعی کاهش یابد میزان مشارکت نیز کاهش خواهد یافت و بالعکس .
عاطفه غلامدوست اشکیکی (1391) پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته علوم اجتماعی – جامعه‌شناسی، دانشگاه مازندران، دانشکده امور اقتصادی.
