چکیده
شهر زاهدان در دهه‌های گذشته با گسترش بی‌رویه‌ای مواجه بوده است و تأمین آب آشامیدنی شهروندان این شهر جزء حادترین مشکلات شهر بوده و به‌شدت با کمبود منابع آب روبه‌روست. هدف این پژوهش تبیین الگوی مدیریت شهری در شهر حساس به آب زاهدان است که از حیث هدف، کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی- تحلیلی می‌باشد. جمع‌آوری اطلاعات موردنیاز به دو روش مطالعات اسنادی و میدانی (پرسشنامه) صورت گرفته است. جامعه آماری تحقیق شامل مسئولان، مدیران و کارشناسان حوزه امور آب، شهرداری شهر زاهدان و دانشگاه سیستان و بلوچستان بوده است. حجم نمونه بر اساس روش نمونه‌گیری هدفمند 30 نفر تعیین‌شده است. به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری مانند شایپرو- ویلک، تی تک‌نمونه‌ای، ضریب همبستگی پیرسون و تکنیک تحلیل عاملی در نرم‌افزار SPSS استفاده‌شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که بین مدیریت شهری در این شهر حساس به آب با شاخص‌های حکمروایی حساس به آب (842/.)، سرمایه اجتماعی (860/.)، بهره‌وری و راندمان (847/.)، زیرساخت‌های تطبیقی (599/.)، سلامت اکولوژیکی (720/.)، کیفیت فضای شهری (877/.)، مدیریت چرخه آب (703/.)، به حداقل رساندن رسوب‌گذاری‌ها (811/.)؛ رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. با توجه به تحلیل عاملی که در این پژوهش مبنا قرار گرفت و با توجه به نتایج این تحلیل، در نهایت یک الگوی سه سطحی مدیریت منابع آب شهری شامل؛ 1- مدیریت پایدار انسانی- اجتماعی 2- بهره‌وری بهینه و حفاظت اکولوژیکی 3- کیفیت عملکرد شهری. به‌منظور مدیریت بهینه منابع و مصارف آب در شهر حساس به آب زاهدان، استخراج و ارائه گردید.
سحر تیموری، عیسی ابراهیم زاده و ابراهیم رضایی، فصلنامه پژوهش‌های جغرافیای برنامه‌ریزی شهری دانشگاه تهران، دوره 12، شماره 3، آبان 1403، صفحه 82-61.
