چکیده
پژوهش حاضر، با هدف تحلیل پیامدها و مسائل اجتماعی سیلاب لرستان در سال 1398 در پلدختر انجام گرفت.
روش پژوهش کیفی و نوع مطالعه میدانی است. جامعه هدف تمامی شهروندان سیل‌زدۀ بالای 18 سال شهرستان پلدختر و توابع آن در استان لرستان است. با توجه به اشباع نظری نمونه مورد مطالعه ۳۰ نفر شد که به شیوۀ هدفمند انتخاب شدند.
یافته‌ها نشان می‌دهد آسیب‌های اجتماعی در جامعۀ لرستان از جمله فقر، بیکاری، خودکشی، خشونت خانگی و جرائم در زمان سیل و بعد از آن در سطح بالایی تشدید شده است. حمایت‌ها و مداخلات سازمان‌ها و نهادهای دولتی و غیردولتی و خیرین اگرچه بخشی از مشکلات زندگی مردم را کاهش داده، اما نبود مدیریت یکپارچه و کم‌توجهی به مشارکت مردم و ظرفیت‌های اجتماعی در مدیریت بحران، موجب بروز تنش‌ها و مناقشات درون‌گروهی و ناامیدی در جامعۀ محلی شده است.
نتایج حاکی از آن است که حضور طولانی‌مدت گروه خیرین و کم‌توجهی به توانایی‌ها، استعدادها و ظرفیت‌های جامعۀ محلی در فرایند بازسازی مناطق سیل‌زده سبب بروز تنش‌ها و تعارضات اجتماعی گروه‌های قومی، طایفه‌ای و مکانی شده است. در توزیع امکانات، شاهد برنامه‌ریزی منسجم و محاسبه‌شده برای تأمین نیازهای مردم منطقه نبودیم. این مسئله سبب شکل‌گیری انتظارات کاذب و غیرمنطقی، کاهش مشارکت فعالانه و تضعیف عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس در بخشی از ساکنان منطقه شد. بخشی از مردم انگیزه‌های لازم برای بازسازی مجدد ویرانی‌های گسترده را نداشتند و دچار بیماری‌های روحی-روانی شدند.
اردشیر بهرامی و امین روشن پور، دوفصلنامه توسعه محلی دانشگاه تهران، دوره 16، شماره 2، شماره پیاپی 31، پاییز و زمستان 1403، اسفند 1403، صفحه 478-461 .
