چکیده
با توجه به سطح شکار بالا در تالاب فریدونکنار که موجب انقراض بسیاری از گونه‌های پرندگان مهاجرو حتی تخریب اکوسیستم منطقه شده، ضروری است برای حفظ تنوع‌زیستی منطقه و پناهگاه حیات‌وحش منطقه، چاره‌ای اندیشیده شود؛ راه‌حلی که هم منافع بومیان منطقه و هم تنوع‌زیستی را به یک تعادل پایدار برساند. در این مطالعه از یک مدل زیستی-اقتصادی برای برآورد بهینه اجتماعی شکار پرندگان استفاده شده است. هدف این مدل به‌دست آوردن حدی از شکار و حفاظت منطقه است که در آن هم تنوع‌زیستی منطقه به خطر نیفتد و هم منافع بومیان بهره‌بردار، برآورده شود. طبق نتایج مدل زیستی-اقتصادی، اگر ارزشهای سازگار در محاسبه بهینه شکار آورده شود، تعداد بهینه تالابها و پرندگان مقدارشان بالاتر از مقادیر معمول است، اما با افزایش هزینه آمادهسازی دامگاهها، این مقادیر کمتر میشود. این در حالی است که کاهش هزینههای نگهداری و احیای تالابها، بهینه تمامی متغیرها را به طور معنیداری افزایش میدهد. نتایج مدل فوق نشان داد، وقتی ارزش خدمات اکوسیستم تالابها و دیگر ارزشهای سازگار در محاسبات لحاظ شود، تعداد تالابها با توجه به سطح بهینه اجتماعی افزایش پیدا میکند.
صغری درویشی، احمدعلی کیخا و محمود احمدپور برازجانی، فصلنامه پژوهش‌های اقتصادی ایران دانشگاه علامه طباطبایی، دوره 24، شماره 81، شماره پیاپی 81، دی 1398، صفحه 213-187 .
