چکیده
باغ ایرانی یکی از برجسته‌ترین و مستمرترین انواع هنر ایرانی طی قرون است. ریشه باغ در عهد هخامنشی است. تجلی صورت دیرینه باغ را می‌توان در هنرهایی چون فرش ، شعر ، خوشنویسی ،… و حتی در طرح‌ریزی شهرهایی چون قزوین ، شیراز ، اصفهان مشاهده کرد. باغ ایرانیان به مثابه فرهنگ است نه صرفا نیاز، اما امروزه ایجاد باغ با تمام عناصر (کوشک ،…) عینا بصورت، آنچه در گذشته وجود داشته است ، به دلیل تحولات فرهنگی جامعه معاصر نسبت به گذشته، جوابگوی نیاز معاصر نخواهد بود. باغ موزه آب بازنده‌سازی الگوهای معماری ایرانی در تعاملی پایا و پویا در بطن فضایی با محوریت باغ‌های ایرانی قرار می‌گیرد که باشندگان شهری را به محیطی امن و آرامش بخش فرا می‌خواند . در واقع در واژه‌شناسی باغ موزه می‌توان اینگونه نگاشت که این واژه ( کلمه ) از دو خرد واژه باغ و موزه تشکیل شده است. حرکت، رنگ آب، صدای آب (شکل آب) و حتی وجود آب در حوض‌های کوچک و بزرگ و با شکل‌های گوناگون، امیدبخش و زندگی ساز است. صدای آب نغمه دلنوازی است که شنیدن دارد و موجی از آب که از وسط حوض به طرف انسان می‌آید، بخشش و یا محبت لطیف و ظریف است. در معماری قدیم ایران استفاده از آب درحیاط به صورت چهار باغ و همینطور در فضای داخلی بسیار رایج بوده است وجود عناصر آب و درخت که عناصری پویا هستند در کنار ابنیه که عناصر ثابت معماری هستند، هویتی زنده به اثر فرهنگی و تاریخی می‌بخشد.این تحقیق جستاری است برای یافتن ایده فضایی و نقش شهری باغ ایرانی بعنوان الگویی کهن و خوانشی متناسب با نیازهای معاصر جامعه از این الگو ، که در نهایت می‌توان به کالبدی ارزشمند و پاسخگو به این نیازها دست یافت. باغ موزه آب بعنوان موضوع طراحی و محل قرارگیری آن در سابت میدان بسیج – که در واقع نقش شایانی در مرکزیت عملکردی، فرهنگی و اجتماعی شهر شاهرود ایفا می‌کند. می‌تواند بازنمایی تاثیر گذار از ارتباط بین نیاز امروز جامعه با باغ ایرانی باشد.
عاطفه سعیدی (1393) پایان‌نامه کارشناسی ارشد، رشته معماری – مهندسی معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شاهرود، دانشکده فنی مهندسی.
