چکیده
قنات یکی از دستاوردهای فرهنگی و تکنیکی ایرانیان برای آبرسانی در مناطق خشک و نیمه خشک است. از آنجا که کشور ایران در منطقه خشک جهانی واقع شده، در سالهای اخیر خشکسالیهای پی در پی را تجربه میکند، لذا توجه به این شیوه آبرسانی که از سویی با شرایط طبیعی، اجتماعی و فرهنگی ایران سازگاری دارد، و از طرفی جزو دانش بومی این سرزمین محسوب میشود، ضرورت دارد. از این رو هدف کلی این مطالعه کمی، تحلیل عاملی تاییدی الگوی سنجش ماندگاری قنات روستای سرونو علیا در شهرستان کرمانشاه بود. جامعه آماری تحقیق را تمامیمردم روستای سرونو علیا تشکیل دادند (551=N) . 226 نفر به عنوان نمونه آماری تعیین شدند و با استفاده از پرسشنامه، دادهها به طریق روش نمونهگیری تصادفی ساده جمعآوری گردید. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرم افزار لیزرل[1] انجام شد. بر اساس نتایج تحلیل عاملی تاییدی، سازههای “مشارکت و همیاری اهالی روستا و مسوولین در مورد قنات؛ ارزش اقتصادی قنات؛ اعتقادات و باورها در مورد قنات؛ خصوصیات مورفولوژیکی قنات؛ و نیاز اهالی روستا به آب قنات”، برای سنجش ماندگاری قنات در روستای سرونو علیا مناسب تشخیص داده شدند. بر پایه این یافتهها، مسوولان مربوطه با آگاهی از این عوامل میتوانند در تقویت آنها توجهات لازم را مبذول دارند.
لیدا شرفی، فرحناز رستمی، ضیا شه کرم زهی ریگی و پرستو قبادی، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، زمستان 1394، دوره 30، شماره 4، صفحه 100-80 .