چکیده
در این تحقیق از فرایند سلسله مراتبی برای اولویتبندی گزیدارها و معیارهای موانع مدیریت پایدار منابع آب کشاورزی، بهره گرفتهشده است. بدین منظور در ابتدا با توجه به معیارها و نیز گزیدارهای شناساییشده، دادههای موردنیاز از طریق 29 پرسشنامه از سوی نمونهای برگزیده از کارشناسان تعاونیهای آب بران واقع در حوزه سد در استان کردستان بر مبنای مقایسههای زوجی گردآوری و دادههای گردآوریشده، تحلیل شد. نتایج حاکی از آن بود که گزینه قانونی و سیاستگذاری بالاترین رتبه را در بین هشت گزینه مطرحشده داشت، درواقع بهعنوان مهمترین مانع مدیریت پایدار مصرف آب کشاورزی شناخته شد و پسازآن به ترتیب گزینههای اقتصادی – حمایتی، آموزشی- ترویجی، نظامهای بهرهبرداری، اجتماعی، نهادی و سازمانی، برنامهریزی و طبیعی قرار دارد. علاوه بر این، نتایج پژوهش در خصوص اهمیت نسبی معیارها برای بررسی وزن گزینههای موانع مدیریت پایدار منابع آب کشاورزی، بیانگر آن بود که اثربخشی آب در سطح مزرعه بیشترین اهمیت را دارد و بعد ازآن به ترتیب معیارهای افزایش بهرهوری آب کشاورزی، انتقال بهینه آب کشاورزی، حفظ منبع، بهینهسازی آب، بهبود کارایی آب، نظام آبیاری و مشارکت کشاورزان قرار دارند.
محمدرضا شاه پسند و مسلم سواری، فصلنامه علمی آموزش محیط زیست و توسعه پایدار، دوره 5، شماره 3، شماره پیاپی 3، خرداد 1396، صفحه 99-87 .
