چکیده
از دیرباز محدودیت منابع آب در ایران، ابداع و خلق روش‌های مناسب جهت افزایش راندمان بهره‌برداری از آب را در جوامع روستایی الزام‌آور ساخته، چرا که آب یکی از ارکان اصلی رشد و توسعه پایدار جوامع روستایی است. پژوهش حاضر با روش توصیفی- تحلیلی مبتنی بر اسناد، تهیه پرسشنامه محقق ساخته، بازدید میدانی و انجام مصاحبه‌های عمیق منطبق با تجربیات، دانش‌ها و بینش افراد مورد مصاحبه در ارتباط با ناشناخته‌ها و نایافته‌های دانش بومی در حوزه مدیریت منابع آب جوامع روستایی دهستان شاسکوه شهرستان زیرکوه انجام شده است. نتایج این پژوهش بیانگر کارآمدی رویکردهای سنتی و نظام مدیریت بومی منابع آب است. نتایج پژوهش نشان داد که بهره‌برداران محلی در مقوله‌های آبیاری، مدیریت ذخیره، مصرف و توزیع آب از شیوه‌های مختلف زیست‌بوم سازگار بهره می‌گیرند. در بخش کیفی این دانش ارزشمند از مرحله شناسایی آغاز و بر مبنای آن از جامعه بهره‌بردار میزان اثرگذاری هر کدام از شیوه‌ها مورد بررسی قرار گرفت که در تمامی ابعاد شیوه‌های مورد استفاده اثر گذاری آن تایید شد.
فاطمه مرادی، مفید شاطری و جواد مکانیکی، دوفصلنامه دانش‌های بومی ایران دانشگاه علامه طباطبایی، دوره 9، شماره 18، مهر 1401، صفحه 273-235 .
